NAI

 

 

Antes de que foses o primeiro sorriso que vin

 

sentín o latexo do teu corazón

 

e antes que as túas mans me collesen,

 

acaricieinas na pel do teu ventre.

 

 

Nai, onde foi o tempo ?

Aquel no que me ensinaches a respirar

Nai, onde están as mañáns nas que te escoitei cantar?

 

 

Camiñei contigo, nos contos de medo e néboa,

 

nos outonos de Vilachán

 

Cando na choiva dos invernos eras o meu abrigo

 

e no calor do verán os teus ollos o espello e a frescura do Barcala

 

 

 

Nai, onde foi o tempo ?

Aquel no que me ensinaches a medrar

Nai, tamén te vin chorar

 

 

 

Durmín nos teus brazos e espertei sendo un home,

 

deches un bico na pel dun neno

 

e os xoguetes perdéronse no xardín das tardes,

 

no lugar que solo un rapaz coñece

 

Nai, onde foi o tempo?

Aquel que se escapa como un furacán

que fai repicar as campás sin que ninguén as queira tocar.

​

​

Nai